Hand in Hand door Rotterdam

Daar zit ik dan achter mijn laptop zo trots als een pauw met de medaille nog steeds om, helaas valt hij teveel op en kan hij niet voor  ketting door anders deed ik hem niet meer af;).

Gisteren was het dan zover de grote dag was aangebroken na veel trainingen en nog veel meer pasta ging ik mijn eerste marathon rennen. Nikki die op het laatste moment besloot om toch nog een startnummer te regelen rende met mij mee. 

Na snel even de andere crazies te hebben gezien(Marleen en Sierd) gingen wij van start ahum nou van start dat was de bedoeling ja….. Het startvak puilde uit en er kon geen mens meer bij. Lee Touwers galmde door de speekers en de helicopters vlogen over ons hoofd. Het besef was nog niet helemaal daar van ik ga dit nu doen 42.195 km hardlopen. Boem daar ging het kanon en het duurde even voordat er ruimte kwam in ons startvak. Natuurlijk heb je je horloge altijd klaar staan maar soms vallen die dingen ook weer uit(grrrrrrr) wat dus natuurlijk bij ons het geval was. Nadat alle startvakken al leeg waren en het horloge eindelijk op ready sprong gingen wij van start als allerlaatste onder een escort van oom agent want achter ons stond de 10km al klaar om te starten.

De eerste paar km vlogen voorbij mensen stonden enthousiast te klappen en de stad ademde marathon overal waar je liep, fantastisch was dat bij de eerste waterpost de vrijwilligers stonden te klappen alsof hun leven ervan af hing. En aangezien we een van de laatste waren stonden ze daar dus al een tijdje te klappen;). Erasmusbrug over wat prachtig om al die lopers zo te zien lopen, de heenweg was de brug nog leuk de terugweg wat minder kan ik je vertellen. Maar daar waren we nog lang niet we moesten nog eerst een km of 22 afleggen. Net na de Erasmusbrug stonden de Runningjunkies met spandoeken, helemaal fanatiek en blij super leuk!  We konden niet echt goed doorlopen want er liepen veeeel mensen voor je voeten en dan moet je je dr maar bij neerleggen dat dat niet gaat lukken dus wij hobbelde rustig verder met af en toe iemand in te halen. Na 22km stonden daar opeens mijn vrienden super leuk ik was heel erg blij om ze te zien.

Even verderop hoorde ik mijn naam gillen Marlous Marlous en ja hoor daar stond mijn moeder helemaal blij te doen even verderop stonden mijn vader en mijn tante en mijn vriendin en nog even verder stond Ali. Wat een feest ze waren er allemaal, op de OV fietsen werden we achtervolgd door ze roepend hup Marlous en Nikki hup Marlous en Nikki, geloof dat Nikki ze nu nog hoort roepen. En even verderop komt opeens Anouk uit de hekken gesproken en op ons afgerent, Erik stond met zijn dochter aan de kant, ik hoor ze nog zo zeggen ik heb geen oppas kunnen regelen, ik moet wat anders doen smoesjes smoesjes maar wat leuk om hun te zien. Kon me al niet indenken dat ze er niet bij zouden zijn een marathon zonder crew support onmogelijk! Nikki wist er natuurlijk alles van en speelde braaf mee en deed alsof ze van niks wist goed gedaan Nik;). Na dit punt kwam de Erasmusbrug weer er hing nog een mooie spandoek met halfcrazyrunners voordat we weer omhoog moesten. Op dit punt ging ik het voelen mijn benen werden zwaar en ik dacht alleen maar hoe lang duurt dit nog voordat we boven zijn.  Weer een stuk door de stad en we kregen het zwaarder toen kwam het bordje Kralingsebos en hier was ik al voor gewaarschuwd dit is een pittig stuk duurt lang en er staan niet veel mensen. BAF 30km voor mijn gevoel leeg, zijn we even een stukje gaan wandelen. Bij km 33 fietste er een man langs met een megafoon oleee oleee oleee we zijn dr bijna of zoiets werd er geroepen, dat werd hem niet in dank afgenomen wat bij 33km zeggen je bent er bijna is nooit leuk. Ondertussen hebben wij ons meerdere malen hardop afgevraagd waarom doen we dit, nooit meer en nog meer van zulke kreten kwamen voorbij, toch liepen we met een lach op ons gezicht voorbij al het publiek want wat waren die mensen geweldig. Vooral Nikki die doorging voor Otto werd vele malen geroepen. En dan hoorde je weer hup Marlous en perste we er weer een lach uit. En daar kwam het bord 35 km tot hier had ik getraind en niet verder,  maar waarom voelde de 35km in de training zoveel beter geen idee?! Maar opgeven wilde we niks van weten en wij liepen door en daar stonden ze weer onze crazies, dit keer kon er volgens Anouk geen lach meer vanaf en riepen we nooit meer nooit meer. Ook kwamen wij Stacey tegen die er ook aardig doorheen zat, je zag mensen overal breken kotsen langs de kant. En een paar honderd meter verder stond weer onze andere fanclub waar we geflimd werden en ik zei  weer nooit meer dit doe ik nooit meer. We konden de finish al bijna ruiken 39 km, 40 km wat duurde 1 km nu lang voor ons gevoel. Nikki werd geroepen en daar stond ook een deel van haar familie gelijk ging ze wat harder lopen haha. En daar kwamen we de Coolsingel op hand in hand,  overal werd er geklapt opeens vlogen de laatste meters aan ons voorbij en daar was hij hoor de finish dit was het,  hiervoor doe je het om die streep over te gaan. Na even een paar traantjes te hebben weggeslikt en elkaar een knuffel te hebben gegeven liepen wij door naar de medaille uitreikers want je wilt die plak graag om je nek hebben hangen. TROTS het woord van de week want trots zijn we, we zijn bij elkaar gebleven hebben samen de 42.195km overleefd in een tijd van 4:33:27.(wij zijn niet goed geklokt op de site staat 4:40  door het eerste incident iets met een gps op een horloge haha) Nikki je bent een topper bedankt dat ik mijn eerste marathon aan jou zijde heb mogen lopen volgende doen we wel in 4:11;) Maar serieus bedankt lieve Nik  hand in hand kameraden;) . Bloed zweet en tranen, wat is een marathon lopen zwaar, je komt jezelf tegen en denkt ik kan niet meer maar dat kan je wel en alles ben je ongeveer gelijk vergeten als je de finish ziet. Ik ben nu alweer aan het kijken voor mijn volgende wat een kick is dit zeg!!! Iedereen enorm bedankt voor de support niet alleen de mensen langs de kant maar ook de mensen thuis voor alle berichtjes zo ontzettend lief!! Lieve crazies jullie ook bedankt had jullie niet hierbij willen missen, en Roos bedankt voor je lieve kaart! Want wat is het geweldig CREWLOVE!!!