De hel van Vorden

Afgelopen zondag was het weer zover de Achtkastelenloop in Vorden 30 km , vorig jaar liep ik deze met Nikki en Erik en nu met Marleen en mijn moeder Emma . Rond elf uur haalde wij Marleen en Eva(runningjunkie)  van het station om vervolgens naar het kleine plaatsje Vorden af te reizen voor deze loop in aanloop naar Parijs en Rotterdam waar Eva meeloopt . Erik zou ook stiekem meelopen alleen wist ik dat als enige, Marleen zei nog onderweg goh zal Erik  nog als verrassing komen en dan met een stalen gezicht blijven kijken en antwoorden nee die loopt een rondje thuis vandaag;). Onderweg naar Vorden kwamen de meest rare onderwerpen naar boven deze zal ik jullie besparen;). 

Aangekomen in Vorden even het startnummer ophalen en Erik gedag zeggen die ons als stond op te wachten bij de ingang hij liep net als  Lianne van de runningjunkies ook de 10 km. Marleen, Emma en ik gingen alvast voor de start een rondje van 2 km inlopen zodat we op 32 km zouden uitkomen, tijdens dit rondje vertelde wij aan Marleen dat Emma ook mee gaat lopen in Parijs de marathon net als voor Marleen word dit haar eerste marathon. Ik ben onwijs blij dat ik met mijn moeder (en Marleen ook natuurlijk) dit kan doen en ga hier dan ook heel erg van genieten want dit is best heel bijzonder. Maar goed terug naar Vorden…. we konden nog snel even plassen voor de start en daar gingen we op naar 30 km genieten. Helaas gooide de wind daar al aardig de roet mee in het eten,  welke bocht we ook omdraaide de wind draaide gezellig met ons mee. Bij de 9 km werden we ook nog verrast door een hagelbui die aardig hard naar beneden kwam maar dat mocht de pret niet drukken.  Wij liepen lekker op ons gemakje hadden ook geen tijd voor ogen gewoon kilometers maken onderweg werden wat foto’s gemaakt.

Rond de 18km zagen we Erik die achter ons aanrende met een zak winegums en vroeg of alles goed ging. Op dit punt ging alles nog prima wel hadden de wind al een paar keer vervloekt, het parkoers ging over open wegen, weilanden en kleine bospaadjes.  Denk dat het rond het 24 km punt was dat we even een stukje gingen wandelen even wat energie opdoen gelletje en wat drinken om weer verder te gaan. Bij kilometer 25 stond Erik er weer en vertelde ons dat ze ons verderop een korte weg wilde laten lopen bij het splitsing punt omdat we er 2 minuten later aankwamen dan wat het limiet was. Nou toen werden we toch wel een beetje boos. We komen hier om 30 km te lopen dan gaan we dat doen ook. Die mevrouw die ons netjes probeerde tegen te houden heeft het geweten, nee mevrouw wij stoppen niet wij gaan hier gewoon linksaf! Met nog een paar kilometer voor de boeg vervolgende wij onze weg en daar was Erik weer op kilometer 29 en hij had ervoor gezorgd dat de klaarovers waren blijven staan zodat we veilig konden oversteken.  Dit laatste stukje werden wij begeleid door een auto en een moter voor ons, is eens weer wat anders dan normaal haha. Bij de finish werden wij verwelkomd door een aantal Social Milers en Eva en Lianne.  Weer een 32 km in de zak, dit werd natuurlijk beloond met een frietje na afloop. Emma en Marleen kanjers zijn jullie op naar Parijs. Erik jou niet te vergeten, jij bent ook een kanjer dat je zo overal voor ons klaar stond!

Dan nog even een samenvatting wat de rest van de crew heeft uitgespookt het weekend, Anouk liep samen met Nikki haar eerste 30’tiger,  goed gedaan Anouk die heb je in de zak! Mascha had nesteldrang en besloot de kinderkamer maar eens onder handen te nemen, Roos liep met alle moeders in balans lekker in het bos om daar wat te sporten. Sierd heeft zijn hele film collectie onderhand gezien en krijgt volgens eigen zeggen al een klein buikje; Sierd we hopen dat je gauw weer kunt hardlopen want tja Sierd en niet hardlopen is als Nikki zonder chocolade,  ondenkbaar dus.