Halfcrazy? A ja, ge bedoelde allicht een half zotteke?

Afgelopen zondag was het zover. Ik ging voor het eerste de grens over om mee te doen met een run in het buitenland. De ‘Ten Miles van Antwerpen’ stonden op het programma. Omdat ik in Roosendaal woon ben ik sneller in Antwerpen dan in Rotterdam. Ik winkel daar vaak, ga er naar de cinema en haal er mijn sportkleren. Echt buitenland is het voor mij dus zeker niet. Toch voelde het deze dag alsof ik een echte toerist was. 

Mascha (Runningmas) deed ook mee en was zo lief om onze startnummers een aantal dagen van te voren voor op te halen. Ophalen? Ja, je moest ze ophalen. Ze heeft voor twee verschillende startnummers twee keer in een lange rij gestaan. Bij je startnummer kreeg je ook een t-shirt. Meestal moet je deze apart kopen en staat er allemaal reclame op. Deze kregen we zomaar en was weliswaar nog stijlvol.

Op zondag vertrokken we lekker op tijd en hadden we van vrienden van Mascha een adres voor een gratis parkeerplek gekregen. Na een stevige wandeling kwamen we aan in de stad, waar we langs de finish van de ‘Antwerp Marathon’ kwamen. We mochten voor de race even omkleden bij Seba, die een prachtig appartement heeft in hartje Antwerpen. Daar troffen we twee mannen aan die net terug waren van hun marathon. Ze gingen even eten, kregen een massage en gingen dan met ons weer starten op de 10 miles. Dan ben je een held en dan ben je eigenlijk ook zot (Het zijn de mannen in de oranje shirts). We gingen voor mijn doen wat laat naar de start, dus ik zat hem al te knijpen, maar we kwamen op tijd aan, phew!

De race
Mascha en ik wilden beiden graag onder de 1.20 lopen, maar onze voorbereiding was niet optimaal, dus we wisten nog niet of dit ging lukken (Dag na Koningsdag). We konden in de 1e wave starten, maar stonden helemaal achteraan. Ik wilde graag een schema aanhouden waardoor ik net iets minder dan 5 minuten over een kilometer zou doen. Na ongeveer 2 kilometer zagen we de eerste tunnel. Dit is de Kennedytunnel van ongeveer 600 meter. In de tunnel gingen de runners langzaam in hun handen klappen. Dit was magisch. Ken je die scene uit ‘Lord of the Rings’, waar bij de Orks ‘Helms Deep’ bestormen? Ze slaan dan met lange stokken op de grond in een vrij laag tempo. Dat leek op het geklap van de runners in de tunnel. Het zorgde bij mij voor meer adrenaline. Eenmaal uit de tunnel ga je vrij snel de 2e tunnel in, de Bolivartunnel van 200 meter. In deze tunnel hoorde je doedelzakspelers die aan het einde stonden. Als je de tunnels uitliep, zag je overal ineens mensen staan, dat was ook mooi om te zien.

Na deze twee tunnels was het een lang stuk gewoon bovengronds. We kwamen langs ‘het Steen’ en over winkelstraat ‘de Meir’. Lastige wegen waren dit, met kasseien en een trambaan over het midden van de weg. Het ging lange tijd best goed, Maar net na de Meir had ik een dip. Het was goed dat we van te voren in het appartement wat mensen hadden ontmoet, want de support die we van hen kregen had ik ook echt even nodig.

En dan komt de laatste tunnel. De Waaslandtunnel. In de volksmond heet deze tunnel ‘de Konijnenpijp. Een tunnel van 1717 meter (IJ-tunnel is er niets bij). Deze tunnel was warm en ging in het begin vrij stijl naar beneden, Net voor de tunnel was ik Mascha tegengekomen en daarom liepen we samen de tunnel in. Ik maakte gebruik van mijn lange benen en kon aardig versnellen in de afdaling. Mascha kreeg helaas steken en kon net niet meer aanpikken. Ik vond dit stuk heerlijk, maar was wel vergeten dat je dan ook weer omhoog moest. Mijn horloge was al uitgevallen in de tunnels hiervoor, dus mijn precieze tijden wist ik niet.

Uiteindelijk kwam ik over de finish. Kapot en in onzekerheid. Hoelang had ik erover gedaan? Wat was mijn tempo? Het maakte me eigenlijk niet uit, ik was zo blij dat ik er was. De race had geen km langer moeten duren. Net iets na mij zag ik Johnny/ Kuifje binnenkomen. Hij heeft onderweg een heel stuk voor me gehaast zonder dat hij dat doorhad, Ik kwam hem onderweg tegen en hij liep flink door. Daar nemen wij onze klak voor af Johnny, drie weken na je 1e marathon! Leuk dat we samen konden lopen! De mensen om ons heen vonden het wel vervelend dat we ze inhaalden en ook nog aan het kletsen waren. Mascha kwam 1 minuutje later binnen en dacht dat ze 1.20 had gelopen. We kregen een medaille, een peperkoek en een verfrissingsdoekje van de organisatie, Dat moeten ze overal doen vind ik. Ook alle Belgische vrienden van Mascha kwamen daarna stuk voor stuk binnen.

Na de race moesten we weer naar de andere kant van de Schelde. Dit kon alleen door een ondergrondse voetgangerstunnel. Alweer een tunnel!? Deze tunnel is bijna 600 meter lang, er kwam geen eind aan. Onze tassen waren meegenomen naar een boot bij het ‘Museum aan de Stroom’. Hier werden we ontvangen op een boot met champagne en hapjes. Dit was een vorstelijk onthaal na een zware race. Bedankt Niels en Dorien!

Daarna zijn we afgebolt naar Roosendaal. Ik met hoofdpijn na 2 champagne. Ik ben ook niets gewend. Thuis ben ik in bed gaan liggen en pas weer op 23.00 wakker geworden 😦

De volgende dag wist ik nog steeds niet wat mijn tijd nu was. De tijden kwamen een dag later in de krant en pas twee dagen later online. Snel via via iemand in Antwerpen gecontact, die een mooie foto van mijn naam in de krant heeft gemaakt. 1.18.55!!! Een PR en dat na mijn 538-feest op Koningsdag.. Mascha had ook een snelle tijd van 1.20.08!!! Zonder steken waren we vast tegelijk gefinisht! Een dikke proficiat voor haar! Ook wel tof om je naam te zien in het gazet van Antwerpen.

De race was zwaar, de tunnels killing en het onthaal vorstelijk. Ik had iets meer verwacht van de ambiance langs de kant, maar gelukkig hadden we support. Volgende keer doe ik zeker weer mee, maar dan vooral omdat het in de buurt is en omdat ik Vlaamse mensen zo grappig vind praten.

Niels en Dorien bedankt voor de gastvrijheid en al het lekkers!
Mejuffer Mascha bedankt voor mijn startnummer, het rijden en de gezellige dag.
Johnny bedankt voor het hazen 😉
Seba bedankt voor de gastvrijheid.
Zander bedankt voor het doorsturen van onze tijden!
Andere dames en heren die ons hebben aangemoedigd, bedankt!
Samson en Gert het valt me tegen dat jullie er niet waren!