Trailen in Teuven

Op zondag 25 januari was de Polar Bear Trail in Limburg net over de grens bij Maastricht. Zowaar in België! Dat betekent dus een internationale trail voor ons. 😉 De inschrijving was al enige maanden geleden en de dag kwam steeds dichter bij. Het was nog even spannend of we überhaupt zouden gaan want Erik liep een beetje te kwakkelen en voor Marlous en mij (Marleen) was het niet te doen om de dag zelf een poging te wagen om er te komen. Volgens mij rijden er niet eens treinen op het tijdstip dat we dan hadden moeten vertrekken. Kun je nagaan! Gelukkig is het allemaal goed gekomen en hebben we deze prachtige (maar soms ook vervloekte) trail mogen lopen. Heerlijk verstand op 0, jezelf door de natuur laten leiden… Rollend de heuvels af en kruipend weer omhoog. Stiekem heel erg genieten. 😛

Marlous:

Op zaterdagmiddag pakten Marleen en ik (Marlous) de trein naar Erik toe, die woont iets dichterbij België dan wij dat doen. 😉 Erik had lekker zelfgemaakte nasi voor ons klaarstaan, dus even na aankomst konden we gelijk aanschuiven om even flink te stapelen voor zondag. De volgende ochtend ging de wekker namelijk al vroeg, we moesten al om 8:00 uur van huis vertrekken want Teuven was nog eens 2 uur rijden. Onderweg een beetje wakker worden en het zonnetje begon al lekker te schijnen. Dat is namelijk altijd het geval, als Erik loopt dan schijnt de zon. 😉 Aangekomen in Teuven zagen wij al aardig wat medetrailers heen en weer dribbelen, naar de wc gaan en hun startnummer ophalen.

Om elf uur mochten wij van start gaan, toch wel een beetje spannend want we wisten niet wat we konden verwachten. Nog een paar foto’tjes gemaakt. Ennnn 3,2,1 START en daar ging iedereen gelijk een bult naar beneden, en hop weer omhoog! Het begin was gezet. De eerste paar meters was wel gek door het weiland en redelijk diepe, verse sneeuw. Je wist eigenlijk niet waar je je voeten zette en dat maakte het wel spannend. Marleen had gelukkig enkele dagen hiervoor trailschoenen aangeschaft. (lees: wel 6 paar want ze wist niet welke ze moest nemen… Uiteindelijk voor het goedkoopste paar gegaan en ze bevielen heel goed!) Zonder trailschoenen was dit zeker glibberen en glijden geweest. Het parcours ging op en neer met een paar stevige klimmetjes erin. We konden ons niet voorstellen hoe iemand hier in volle vaart naar boven kon rennen. Wij wilden niet stuk gaan dus deden het lekker rustig aan. Het gebied was echt prachtig en we liepen echt te genieten van de omgeving. Een uur inmiddels onderweg en 8 kilometer erop zitten, echt hard gingen we dus niet. Toch wel een verschil met wegwedstrijden, het duurt een stukje langer dan je gewend bent door het wisselvallige parcours. 🙂 Onderweg liepen we een klein stukje door een dorpje heen waar een paar mensen buiten stonden te kijken en in de garage waren mensen aan het werk. Marleen vroeg of ze zou vragen of ze naar het toilet kon… (Echt hoor) 3 seconden later kon ze haar schoenen uit doen en meelopen. Er kwamen veel mensen voorbij en toen we weer op pad gingen liepen  we eigenlijk redelijk alleen. Maar we zouden toch niet laatste zijn? Af en toe zagen we achter ons in de verte nog wel iemand dus geen stress.

 Gezellig kletsend liepen wij zo op ons gemakje af en toe een foto makend. Opeens was daar al het 14e kilometerpunt waar ze stonden met water, sportdrank en nog wat andere dingen. De vrijwilligers riepen “Water!”, wij “Nee bedankt, we hebben genoeg.”. Maar toen kwam the magic word “Chocolaaaaaa” dus hop de rem erop want chocola hoef je geen 2x te zeggen tegen mij haha. Iedereen moest keihard lachen. Hebben zij ook weer hun lol gehad voor de dag. Na een stukje te hebben genomen vervolgden wij ons pad weer die wéér steil omhoog ging natuurlijk. 😉 Inmiddels zagen wij bijna niemand meer voor of achter ons lopen en waanden we ons even alleen op de wereld in het prachtige winterwonderland.

Elke keer als we weer een lekker stukje naar beneden afdaalden kwam daarna weer een steile klim omhoog over modderpaden, het was in ieder geval niet eentonig te noemen. Het zorgde er ook voor dat onze focus er goed in bleef omdat we constant moesten opletten. Onderweg riepen we nog dat die Midwinter volgende week een eitje wordt vergeleken bij dit, haha! We waren al even onderweg en het zou spannend worden of we onder de 3 uur zouden blijven. Na Marleen haar toiletbezoek aan het begin moest ik ook nodig, midden op het pad (kan gewoon) en hop snel weer verder. Haha! Onze schoenen waren inmiddels doorweekt en zwart van de modder, maar kou voelden we gelukkig niet tenzij we in een diepe plas stapten…. Na 21 kilometer moesten we nog het laatste stuk door het weiland omhoog. Er was een hele grote plas echt midden in het pad, maar omdat we redelijk in de achterhoede liepen zagen we er links en rechts twee paadjes waar de voorgangers overheen liepen… Mooi, konden we ‘droog’ aankomen. Fout gedacht want we zakten werkelijk weg tot onze kuiten in het ijskoude water. Brrrr. Maar wel hilarisch! Achteraf jammer dat we geen foto hebben. 😛 Maar hop doorgaan we waren er bijna, we konden de finish al zien! Nog even de laatste heuvel omhoog rennen (niet meer wandelen, alles geven!) en we waren er! FINISH.

Na een kom erwtensoep en cola, hebben we ons omgekleed en stapten we de warm gestookte auto van Erik in. Daar waren we aan toe! Marleen had nog Bavaria 0% mee als ‘hersteldrank’ dus lekker zuipen. Onderweg naar huis nog even gestopt bij ons favoriete restaurant; De Gouden M waar we de verbranden calorieën er driedubbel weer hebben aan gegeten.

De Polar Bear Trail was een mooie duurloop van 3 uur met hoogteverschillen van 500 +/- meter. Conclusie trailen is niet voor pussy’s!! 😉

Erik:

Hèhè, eindelijk weer een run!! Wel met het zweet in de bilnaad want ik lig er eigenlijk al maanden uit en heb al diverse runs geskipt. En ook al diverse malen een begin gemaakt met het opnieuw opbouwen van lopen en kilometers en waarbij het al vele malen mis ging. Nu in aanloop van deze mooie trail ging het wat beter in ieder geval en hoopte ik dat ik er vanaf was, van dat gezeur van pijn en irritatie aan de knie en heup.

Het ging goed tot aan de maandag voor de trail. Na 9 kilometer begint de knie weer op te spelen… Eenmaal terug van mijn rondje besloten de 22 kilometer in te ruilen voor de 14 kilometer. Dan maar de 14 maar gaan zal ik. Loopjes kan ik makkelijker laten schieten dan een mooie trail (eerder ook al gedaan met Koning van Spanje)…haha. Het zou ook zeker leuk worden met de sneeuw die er lag. Samen met Craziebudddies Marlous en Marleen reisden we af naar het zuiden. De omgeving lag er zeker mooi bij daar, en met wat meer sneeuw dan waar we vandaan kwamen. De dames startten om 11:00 uur voor hun 22 kilometer en ik mocht 5 minuten later gaan voor mijn avontuur en test voor hoe ik het zou uit houden. Het ging lekker tot aan kilometer 5-6 waarna de irritatie weer terug kwam. Wat is dat dan weer K*T….. Maar heb mijn race toch volbracht en genoten van Teuven en omstreken en de natuur aldaar. Ondanks de teleurstelling toch weer genoten van een hele mooie Polarbeartrail !! Nu op naar de sportarts en zien dat ik er vanaf kom……

 

Het was een top weekend! Weer een mooie ervaring rijker!